martedì 11 dicembre 2012

madonna di guadalupe

12    DICEMBRE
B. V.  MARIA  DI  GUADALUPE



ANTIFONA DI INIZIO (Ap 12, 1)
Un segno grandioso apparve nel cielo: una donna ammantata di sole,
con la luna sotto i suoi piedi e sul capo una corona di dodici stelle.

COLLETTA          Guarda, Signore, il tuo popolo, riunito nella festa della Beata Vergine Maria di Guadalupe; fà che per sua intercessione partecipi alla pienezza della Tua grazia. Per il Nostro Signore Gesù Cristo, Tuo Figlio, che è Dio…

Deus, Pater misericordiarum, qui sub sanctissimae Matris Filii tui singulari patrocinio plebem tuam constituisti, tribue cunctis, qui beatam Virginem Guadalupensem invocant, ut, alacriori fide, populorum progressionem in viis iustitiae quaereant et pacis. Per Dominum ...

PRIMA LETTURA   Dalla Lettera di San Paolo Apostolo ai Galati (Gal 4, 4-7).
Fratelli, quando venne la pienezza del tempo, Dio mandò il Suo Figlio, nato da donna, nato sotto la Legge, per riscattare quelli che erano sotto la Legge, perché ricevessimo l’adozione a figli. E che voi siete figli lo prova il fatto che Dio mandò nei nostri cuori lo Spirito del Suo Figlio, il quale grida: “Abbà! Padre!” Quindi non sei più schiavo, ma figlio e se figlio, sei anche erede per grazia di Dio. Parola di Dio.
SALMO RESPONSORIALE
Rit. Risplenda su di noi, Signore, la luce del Tuo volto.

Dio abbia pietà di noi e ci benedica
Su di noi faccia splendere il Suo volto;
perché si conosca sulla terra la Tua via,
fra tutte le genti la tua salvezza.

Ti lodino i popoli, Dio,
Ti lodino i popoli tutti.
Esultino le genti e si rallegrino
Perché giiudichi i popoli con giustizia,
governi le nazioni sulla terra. 

Ti lodino i popoli, Dio,
Ti lodino i popoli tutti.
Ci benedica Dio, il nostro Dio,
Ci benedica Dio
e lo temano tutti i confini della terra. 


CANTO AL VANGELO
Alleluia, Alleluia.
Ave, Santa Maria,
Letizia del genere umano;
il tuo Parto verginale
ci ha portato gioia e salvezza. Alleluia.

VANGELO
+ Dal Vangelo secondo Luca (Lc 1. 39-48)
In quei giorni Maria si alzò e andò in fretta verso la regione montuosa, in una città di Giuda. Entrata nella casa di Zaccarìa , salutò Elisabetta.
Appena Elisabetta ebbe udito il saluto di Maria, il bambino sussultò nel suo grembo.
Elisabetta fu colmata di Spirito Santo ed esclamò a gran voce: “Benedetta tu fra le donne e benedetto il frutto del tuo grembo! A che cosa devo che la madre del mio Signore venga a me? Ecco, appena il tuo saluto è giunto ai miei orecchi, il bambino ha sussultato di gioia nel mio grembo. E beata colei che ha creduto nell’adempimento di ciò che il Signore le ha detto”.
Allora Maria disse: “L’anima mia magnifica il Signore e il mio spirito esulta in Dio mio salvatore”. Parola del Signore.                              

ORAZIONE SULLE OFFERTE
Ti offriamo con gioia o Padre, il pane ed il vino per il sacrificio di lode nel ricordo della Madre del Tuo Figlio; in cambio della nostra umile offerta, donaci un’esperienza sempre più viva del mistero della Redenzione. Per Cristo nostro Signore.


PREFAZIO
È veramente cosa buona e giusta,
nostro dovere e fonte di salvezza,
renderti grazie, o Padre,
per le meraviglie che hai operato nei tuoi Santi,
ma è soprattutto dolce e doveroso,
in questa festa della beata Vergine Maria di Guadalupe
magnificare il tuo amore per noi
con il suo stesso cantico di lode.
Grandi cose hai fato, Signore,
per tutta l’estensione della terra
e hai prolungato nei secoli
l’opera della tua misericordia
quando, volgendoti all’umile tua serva,
per mezzo di lei ci hi donato il Salvatore del mondo,
il tuo Figlio, Gesù Cristo, nostro Signore.
E noi, con tutti gli angeli del cielo,
innalziamo a te il nostro canto
e proclamiamo insieme la tua gloria:  Santo,  Santo,  Santo, …

ANTIFONA ALLA COMUNIONE (Lc 1, 48)
Tutte le generazioni mi chiameranno beata,
perché Dio a guardato l’umiltà della Sua serva.

DOPO LA COMUNIONE     O Signore, che ci hai fortificati con la parola ed il pane della vita, fa’ che sotto la guida ed il patrocinio di Maria santissima di Guadalupe, quanti si gloriano del nome cristiano, confermino con tutta la loro vita le rinunce e le scelte del Battesimo. Per Cristo nostro Signore.

Die 12 DECEMBRIS
BEATÆ MARIÆ VIRGINIS DE GUADALUPE


Anno 1531 Virgo Maria se manifestavit Ioanni Didaco Cuauhtlatoatzin, ex Indorum nativorum stirpe, in colle Tepeyac apud Mexicopolim in territorio nunc Mexici, et in pænula eius mirabiliter imago permansit, quam illic christifideles adhuc iugiter venerantur. Per hunc virum, fide purissima præditum, Dei Genitrix et Ecclesiæ Mater ad amorem Christi omnes vocat populos.
Lectio altera
Ex trádita relátione, quæ «Nican Mopohua» nuncupátur (sæc. XVI, ex archivo Archidiœcesis Mexicopolitanæ)
Numquid hic non adsum ego Mater tua?
Anno 1531, post dies áliquot mensis decémbris, cum esset quidam indus pauper et affábilis, cui nomen Ioánnes Dídacus, ut fertur, ex Cuauhtitlan, cuius cura, quoad spirituálem administratiónem, ad religiósos in Tlatilolco residéntes pertinébat, die sábbato, valde mane, Tlatilolco rem divínam ille adíbat. Ut autem ad collem Tepeyac dictum advénit, iam illucescébat. Cantum ergo supra collem audívit. Ut vero cantus cessávit, nec iam fuit ámplius áditus, vocátum se audívit e superióre parte collis: «Dilécte, Ioánnes Dídace», dictum est ei. Statim illuc ausus est ascéndere, unde se vocári cognóvit.
Ut autem supra collem advénit, dóminam vidit stantem, quæ illum, ut ipse adíret, vocávit. Cum ante illam pervénit, valde mirátus est quantum esset décora: vestis eius sicut sol effulgébat. Illico voluntátem suam illi Virgo declarávit. Ait illi: «Scito, dilectíssime fili, Sanctam Maríam me esse, perféctam semper Vírginem, Matrem veríssimi Dei, vitæ Auctóris, qui ómnia creávit et sústinet, Dómini cæli et terræ. Magnópere volo, ardénter desídero, ut isto in loco templum meum ædificétur, ubi eum osténdam, eum maniféstans laudábo, meum amórem ac pietátem, auxílium et defensiónem impértiam, quóniam revéra ego clemens Mater vestra sum, et tua et ómnium qui hac in terra in unum consistétis et aliórum quorumcúmque qui díligunt me, qui me quærunt, qui devóte et confidénter me invocáverint. Ibi lácrimas ac mœstítiam eórum exáudiam, in angústiis benefáciam et in omni tribulatióne remédium áfferam. Ut autem meum desidérium adimpleátur, Mexicópolim adi in palátium epíscopi. Te a me missum dices illi, ut ipsum scire fácias quómodo mihi domum hic volo ædificári, templum hic in valle mihi érigi».
Ut pervénit intra civitátem, statim domum adívit epíscopi, cui nomen Ioánnes de Zumárraga, Ordinis Sancti Francísci. Ut autem antístes Ioánnem Dídacum audívit, quasi non omníno credens, illis respóndit: «Fili, íterum vénies et adhuc áudiam te. Ego autem mihi cogitábo quid fácere opórteat de tua voluntáte et desidério».
Altera die, vidit ergo Regínam de colle descendéntem unde ipsum aspiciébat. Quæ venit óbviam illi prope collem, eum detínuit dixítque: «Audi, dilécte fili: Nullátenus tímeas neque corde dóleas, nec áliquid fácias tui avúnculi infirmitátem aut quámlibet angústiam. Numquid hic non adsum ego Mater tua? Numquid non sub umbra et protectióne mea tu es constitútus? Numquid ego non sum fons tua vitæ et felicitátis? Numquid tu non in meo grémio, in bráchiis meis subsístis? Numquid áliud quodcúmque tibi necésse est? Nihil dóleas, nec turbéris. Ascénde, inquit, dilécte fili, supra collem atque in eo loco, ubi me vidísti et tibi locúta sum, flores ibi divérsas vidébis. Accipe et cóllige illas atque inde descéndens affer illas coram me».
Descéndit ergo Ioánnes atque Cæli Regínæ détulit, quas collégerat flores. Illa autem, ut eos vidit, suis venerabílibus mánibus illos accépit rursúmque in Ioánnis pallíolo collocávit dixítque illi: «Fili dilectíssime, hi flores signum, quod déferes ad epíscopum, sunt. Eh, tu meus núntius es, cuius fidelitáti hæc commítto. Te rigoróse præcípio: cáveas ne pallíolum tuum, nisi coram epíscopo, éxplices et, quæ defers, illi osténdas. Narrábis quoque quómodo, ut collem ascénderes et inde flores accípere, tibi præcépi et quidquid vidísti et admirátus es, ut credat et agat de templo erigéndo quod volo».
Ut ergo hæc præcépit Cæli Regína, iter arrípuit Mexicópolim versus. Lætus ibat, quia ómnia próspere fient. Ingréssus autem Ioánnes, coram epíscopo se prostrávit atque illi narrávit quæcúmque víderat et ad quid ad ipsum missus erat. Dixit illi: «Dómine, mihi quæ præcepísti adimplévi. Dictúrus adívi Dóminam meam, Cæli Regínam, Sanctam Maríam Dei Genitrícem, te signum pétere ad mihi credéndum atque ut templum ibi éxstruas ubi ipsa Virgo desíderat. Dixi ergo illi me signum áliquod eius voluntátis ad te afférre promisísse. Audívit ergo quæ tu expéteres: benígne tulit te signum pétere ad impléndam voluntátem eius atque hódie, valde mane, me rursus ad te veníre præcépit».
Occúrrit ergo univérsa cívitas: venerábilem imáginem vidébant, mirabántur, ut opus divínum eam mirábant, deprecabántur. Et die ella dixit avúnculus Ioánnis Dídaci necnon quæ sit Vírginis advocátio et quod eius imágo nuncupétur Sanctæ Maríæ semper Vírginis de Guadalúpe.

Responsorium   Cf. Ap 12, 1
Signum magnum appáruit in cælo: múlier amícta sole, et luna sub pédibus eius;
* Et in cápite eius coróna stellárum duódecim.
Gaudent ángeli, exsúltent archángeli in Vírgine María.
Et in cápite eius coróna stellárum duódecim.

Oratio
Deus, Pater misericordiárum, qui sub sanctíssimæ Matris Fílii tui singulári patrocínio plebem tuam constituísti, tríbue cunctis, qui beátam Vírginem Guadalupénsem ínvocant, ut, alacrióri fide, populórum progressiónem in viis iustítiæ quæreant et pacis. Per Dóminum.


 

Nessun commento:

Posta un commento