domenica 1 maggio 2011

2 MAGGIO
SANT'ATANASIO (m)


Antifona
Venite, adoriamo il pastore supremo, Cristo Signore, alleluia.

Seconda Lettura
Dai «Discorsi» di sant'Atanasio, vescovo (Disc. sull'incarnazione del Verbo, 8-9; PG 25, 110-111)
L'incarnazione del Verbo
Il Verbo di Dio, immateriale e privo di sostanza corruttibile, si stabilì tra noi, anche se prima non ne era lontano. Nessuna regione dell'universo infatti fu mai priva di lui, perché esistendo insieme col Padre suo, riempiva ogni realtà della sua presenza. Venne dunque per amore verso di noi e si mostrò a noi in modo sensibile. Preso da compassione per il genere umano e la nostra infermità e mosso dalla nostra miseria, non volle rimanessimo vittime della morte. Non volle che quanto era stato creato andasse perduto che l'opera creatrice del Padre nei confronti dell'umanità fosse vanificata. Per questo prese egli stesso un corpo, e un corpo uguale al nostro perché egli non volle semplicemente abitare un corpo o soltanto sembrare un uomo. Se infatti avesse voluto soltanto apparire uomo, avrebbe potuto scegliere un corpo migliore. Invece scelse proprio il nostro.
Egli stesso si costruì nella Vergine un tempio, cioè il corpo e, abitando in esso, ne fece un elemento per potersi rendere manifesto. Prese un corpo soggetto, come quello nostro, alla caducità e, nel suo immenso amore, lo offrì al Padre accettando la morte. Così annullò la legge della morte in tutti coloro che sarebbero morti in comunione con lui. Avvenne che la morte, colpendo lui, nel suo sforzo si esaurì completamente, perdendo ogni possibilità di nuocere ad altri. Gli uomini ricaduti nella mortalità furono resi da lui immortali e ricondotti dalla morte alla vita. Infatti in virtù del corpo che aveva assunto e della risurrezione che aveva conseguito distrusse la morte come fa il fuoco con una fogliolina secca. Egli dunque prese un corpo mortale perché questo, reso partecipe del Verbo sovrano, potesse soddisfare alla morte per tutti. Il corpo assunto, perché inabitato dal Verbo, divenne immortale e mediante la risurrezione, rimedio di immortalità per noi. Offrì alla morte in sacrificio e vittima purissima il corpo che aveva preso e offrendo il suo corpo per gli altri liberò dalla morte i suoi simili.
Il Verbo di Dio a tutti superiore offrì e consacrò per tutti il tempio del suo corpo e versò alla morte il prezzo che le era dovuto. In tal modo l'immortale Figlio di Dio con tutti solidale per il comune corpo di morte con la promessa della risurrezione rese immortali tutti a titolo di giustizia. La morte ormai non ha più nessuna efficacia sugli uomini per merito del Verbo, che ha posto in essi la sua dimora mediante un corpo identico al loro.

Responsorio Ger 15, 19. 20; 2 Pt 2, 1
Tu sarai come la mia bocca, ed io, per questo popolo, ti renderò come un muro durissimo di bronzo; combatteranno contro di te, * ma non potranno prevalere, perché io sarò con te, alleluia.
Ci saranno in mezzo a voi falsi maestri che introdurranno eresie perniciose,
rinnegando il Signore che li ha riscattati,
ma non potranno prevalere, perché io sarò con te, alleluia.

Orazione O Dio di infinita sapienza, che hai suscitato nella tua Chiesa il vescovo sant'Atanasio, intrepido assertore della divinità del tuo Figlio, fa' che per la sua intercessione e il suo insegnamento cresciamo sempre nella tua conoscenza e nel tuo amore. Per il nostro Signore.

Omnípotens sempitérne Deus, qui beátum Athanásium epíscopum divinitátis Fílii tui propugnatórem exímium suscitásti, concéde propítius, ut, eius doctrína et protectióne gaudéntes, in tui cognitióne et amóre sine intermissióne crescámus. Per Dóminum.



Simbolo Atanasiano
Ant. Glória tibi, Trinitas* aequális, una Déitas, et ante ómnia saecula, et nunc, et in perpétuum.

1. Quicúmque vult salvus esse, * ante ómnia opus est, ut téneat cathólicam fidem.
2. Quam nisi quisque íntegram inviolatámque se iváverit, * absque dúbio in aetérnum peribit.
3. Fides autem cathólica hic est: * ut unum Deum in Trinitáte, et Trinitátem in unitáte venerémur.
4. Neque confundéntes persónas, * neque substántiam separántes.
5. Alia est enim persóna Patris, ália Fílii, * ália Spiritus Sancti.
6. Sed Patris, et Fílii, et Spiritus Sancti una est divínitas, * æquális glória, coatérna maiéstas.
7. Qualis Pater, talis Filius,* talis Spiritus Sanctus.
8. Increátus Pater, increátus Fílius,* increátus Spíritus Sanctus.
9. Imménsus Pater, imménsus Filius, * imménsus Spíritus Sanctus.
10. Aetérnus Pater, atérnus Fílius, * ætérnus Spíritus Sanctus.
11. Et tamen non tres atérni, * sed unus ætérnus.
12. Sicut non tres increáti, nec tres imménsi, * sed unus increátus, et unus immensus.
13. Simíliter omnipotens Pater, omnípotens Fílius,* omnipotens Spíritus Sanctus.
14. Et tamen non tres omnipoténtes, * sed unus omnípotens.
15. Ita Deus Pater, Deus Fílius, * Deus Spíritus Sanctus.
16. Et tamen non tres Dii, * sed unus est Deus.
17. Ita Dóminus Pater, Dóminus Filius, * Dóminus Spiritus Sanctus.
18. Et tamen non tres Dómini,* sed unus est Dóminus.
19. Quia, sicut singillátim unamquamque persónam Deum ac Dóminum confitéri christiána veritáte compéllimur:* ita tres Deos aut Dóminos dícere cathólica religióne prohibemur.
20. Pater a nullo est factus:* nec creátus, nec génitus.
21. Fílius a Patre solo est:* non factus, nec creátus, sed génitus.
22. Spiritus Sanctus a Patre et Fílio:* non factus, nec creátus, nec génitus, sed procédens.
23. Unus ergo Pater, non tres Patres: unus Fílius, non tres Filii:*
unus Spíritus Sanctus, non tres Spiritus Sancti.
24. Et in hac Trinitáte nihil prius aut postérius, nihil maius aut minus:*
sed totae tres persónae coaetérnae sibi sunt et coæquáles.
25. Ita ut per ómnia, sicut iam supra dictum est,*
et únitas in Trinitáte, et Trinitas in unitáte veneránda sit.
26. Qui vult ergo salvus esse, * ita de Trinitáte séntiat.
27. Sed necessárium est ad ætérnam salútem,*
ut Incarnatiónem quoque Dómini nostri Iésu Christi fidéliter credat.
28. Est ergo fides recta ut credámus et confiteámur,*
quia Dóminus noster Iésus Christus, Dei Filius, Deus et homo est.
29. Deus est ex substántia Patris ante sæcula génitus:*
et homo est ex substántia matris in sæculo natus.
30. Perféctus Deus, perféctus homo:* ex ánima rationáli et humána carne subsístens.
31. Aequális Patri secúndum divinitátem;* minor Patre secúndum humanitátem.
32. Qui, licet Deus sit et homo, * non duo tamen, sed unus est Christus.
33. Unus autem non conversióne divinitátis in carnem, * sed assumptióne humanitátis in Deum.
34. Unus omníno, non confusióne substántiae, * sed unitáte persónæ.
35. Nam sicut ánima rationális et caro unus est homo:* ita Deus et homo unus est Christus.
36. Qui passus est pro salúte nostra: descéndit ad ínferos:* tértia die resurréxit a mórtuis.
37. Ascéndit ad cælos, sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis:*
inde ventúrus est iudicáre vivos et mórtuos.
38. Ad cuius advéntum omnes homines resurgere habent cum corpóribus suis:*
et redditúri sunt de factis própriis ratiónem.
39. Et qui bona egérunt, ibunt in vitam ætérnam:* qui vero mala, ingnem ætérnum.
40. Hæc est fides cathólica,* quam nisi quisque fidéliter firmitérque credíderit, salvus esse non póterit.
41. Glória Patri…

Ant. Glória tibi, Trinitas * aequális, una Déitas, et ante ómnia saecula, et nunc, et in perpétuum.

Dómine, exáudi oratiónem meam.
Et clamor meus ad te véniat.

Sacerdotes addunt:
Dóminus vobíscum.
Et cum spiritu tuo.

Oremus. Omnipotens sempitérne Deus, qui dedisti fámulis tuis, in confessióne veræ fidei, ætérnæ Trinitátis glóriam agnóscere, et in poténtia maiestátis adoráre unitátem: quæsumus; ut, eiúsdem fidei firmitáte, ab ómnibus semper muniámur advérsis. Per Dóminum nostrum Iesum Christum Fìlium tuuum: qui tecum vivit et regnat in unitàte Spìritus Sancti Deus, per òmia sæcula seculorum. Amen.


Nessun commento:

Posta un commento